Merredin
Merredin is een plaats in de regio Wheatbelt in West-Australië. Het ligt langs de Great Eastern Highway, 256 kilometer ten oosten van Perth en 326 kilometer ten westen van Kalgoorlie.
De Nyaki-Nyaki Nyungah Aborigines zijn de oorspronkelijke bewoners van de streek. Merredin is vermoedelijk afgeleid van een aborigineswoord dat "plaats van de merrits" betekent. De 'merrit' is een boom die lokaal veel voorkomt en waarvan de aborigines speren maakten.
De eerste Europeaan die de streek aandeed was landmeter-generaal John Septimus Roe in 1836. Hij vond de streek droog en onleefbaar. Hulp-landmeter Charles Cooke Hunt bezocht de streek vijf keer rond 1864-66. Hij zag wel potentieel voor extensieve veeteelt. De eerste keer verkende hij de streek alleen. De tweede keer trok hij een pad van waterbron naar waterbron. De derde keer legde hij dammen en waterputten aan. Het pad dat hij zo ontwikkelde werd later bekend als de York Kalgoorlie Road.
In de jaren 1880-90 trokken er sandelhoutsnijders kriskras door de streek, van rotsformatie tot rotsformatie. De granieten rotsen vingen namelijk regen op. Onder en tussen de rotsen lagen plassen en groeide gras voor de paarden. Veetelers namen pastorale leases op. Door de vondst van goud in Southern Cross en later in Kalgoorlie en Coolgardie was er behoefte aan vervoer tussen Perth en de goudvelden. Langs de York Kalgoorlie Road was er water beschikbaar aan de voet van Merredin Rock. Er werden twintig kavels opgemeten in 1890 en een jaar later werd Merredin officieel gesticht. Geen van de kavels werd ooit verkocht. De Eastern Railway reikte tot Northam in 1886, werd doorgetrokken tot Southern Cross in 1894, tot Coolgardie in 1895 en uiteindelijk tot Kalgoorlie in 1897. Toen de spoorweg naar Southern Cross werd doorgetrokken, werd een station gebouwd net ten zuidwesten van Merredin.
Stoomlocomotieven dienden om de 50 à 60 kilometer water bij te tanken. Aan de voet van Merredin Rock bouwde het departement ruimtelijke ordening een dam om de regen op te vangen. De dam had een opvanggebied van 16 hectare en kon 34 miljoen liter water bevatten. Het water werd naar een watertoren gepompt die in 1893 naast een spoorwegemplacement werd recht getrokken. Op vier kilometer van het spoorwegemplacement had zich een klein dorpje, Hunt’s Dam, ontwikkeld rond een herberg langs de York-Kalgoorlie Road. Toen de spoorweg naar Southern Cross openging, verhuisde de herberg en het dorpje naar de omgeving van het station. In 1904 diende het locomotievendepot van Southern Cross naar het westen te worden opgeschoven. Het werd Merredin omdat het halverwege tussen Perth en Kalgoorlie ligt.
In 1903 werd C.Y. O'Connor's Goldfields Water Supply Scheme afgewerkt, een 565 kilometer lange pijpleiding waardoor water vanuit de Mundaring Weir tot in Kalgoorlie werd en wordt gepompt.
De Merredin Road Board werd opgericht op 9 juni 1911. Merredin werd een belangrijk spoorwegknooppunt na de opening van de spoorlus naar Dowerin in 1911, de Bruce Rock-Quairading-York-spoorweg in 1913, de Bruce Rock-Corrigin-Narrogin-spoorweg in 1914 en de Narrogin-Narembeen-spoorweg in 1923.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er gevreesd voor een Japanse inval, zeker na de Japanse luchtaanvallen op Broome en Darwin. Merredin was een spoorwegkruispunt waarlangs van overal gewonden konden worden aangevoerd. Het lag ver genoeg landinwaarts zodat Japanse vliegtuigen er niet konden geraken zonder bij te tanken. De RAAF vestigde een voorraaddepot in Meredin. Er werd ook een militair hospitaal en een communicatiebasis gebouwd. Na de oorlog werden het hospitaal een tijdje gebruikt als jongerencentrum en als aboriginesreservaat. In 2007 maakte de National Trust een historische site van het hospitaal.
De Merredin Road Board werd in 1961 vervangen door de Shire of Merredin. De Eastern Goldfields Railway (Perth-Kalgoorlie) werd in 1966 verbreed tot de standaardmaat en Merredin kreeg een nieuw spoorwegstation. Het oude station werd een spoorwegmuseum. Alle nevenlijnen bleven smalspoor. Daarom werden er nieuwe graanopslag- en overslagfaciliteiten gebouwd. Tegen 1969 werden alle stoomlocomotieven vervangen door diesellocomotieven en ging de stoomlocomotievendepot toe.
De Nyaki-Nyaki Nyungah Aborigines zijn de oorspronkelijke bewoners van de streek. Merredin is vermoedelijk afgeleid van een aborigineswoord dat "plaats van de merrits" betekent. De 'merrit' is een boom die lokaal veel voorkomt en waarvan de aborigines speren maakten.
De eerste Europeaan die de streek aandeed was landmeter-generaal John Septimus Roe in 1836. Hij vond de streek droog en onleefbaar. Hulp-landmeter Charles Cooke Hunt bezocht de streek vijf keer rond 1864-66. Hij zag wel potentieel voor extensieve veeteelt. De eerste keer verkende hij de streek alleen. De tweede keer trok hij een pad van waterbron naar waterbron. De derde keer legde hij dammen en waterputten aan. Het pad dat hij zo ontwikkelde werd later bekend als de York Kalgoorlie Road.
In de jaren 1880-90 trokken er sandelhoutsnijders kriskras door de streek, van rotsformatie tot rotsformatie. De granieten rotsen vingen namelijk regen op. Onder en tussen de rotsen lagen plassen en groeide gras voor de paarden. Veetelers namen pastorale leases op. Door de vondst van goud in Southern Cross en later in Kalgoorlie en Coolgardie was er behoefte aan vervoer tussen Perth en de goudvelden. Langs de York Kalgoorlie Road was er water beschikbaar aan de voet van Merredin Rock. Er werden twintig kavels opgemeten in 1890 en een jaar later werd Merredin officieel gesticht. Geen van de kavels werd ooit verkocht. De Eastern Railway reikte tot Northam in 1886, werd doorgetrokken tot Southern Cross in 1894, tot Coolgardie in 1895 en uiteindelijk tot Kalgoorlie in 1897. Toen de spoorweg naar Southern Cross werd doorgetrokken, werd een station gebouwd net ten zuidwesten van Merredin.
Stoomlocomotieven dienden om de 50 à 60 kilometer water bij te tanken. Aan de voet van Merredin Rock bouwde het departement ruimtelijke ordening een dam om de regen op te vangen. De dam had een opvanggebied van 16 hectare en kon 34 miljoen liter water bevatten. Het water werd naar een watertoren gepompt die in 1893 naast een spoorwegemplacement werd recht getrokken. Op vier kilometer van het spoorwegemplacement had zich een klein dorpje, Hunt’s Dam, ontwikkeld rond een herberg langs de York-Kalgoorlie Road. Toen de spoorweg naar Southern Cross openging, verhuisde de herberg en het dorpje naar de omgeving van het station. In 1904 diende het locomotievendepot van Southern Cross naar het westen te worden opgeschoven. Het werd Merredin omdat het halverwege tussen Perth en Kalgoorlie ligt.
In 1903 werd C.Y. O'Connor's Goldfields Water Supply Scheme afgewerkt, een 565 kilometer lange pijpleiding waardoor water vanuit de Mundaring Weir tot in Kalgoorlie werd en wordt gepompt.
De Merredin Road Board werd opgericht op 9 juni 1911. Merredin werd een belangrijk spoorwegknooppunt na de opening van de spoorlus naar Dowerin in 1911, de Bruce Rock-Quairading-York-spoorweg in 1913, de Bruce Rock-Corrigin-Narrogin-spoorweg in 1914 en de Narrogin-Narembeen-spoorweg in 1923.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er gevreesd voor een Japanse inval, zeker na de Japanse luchtaanvallen op Broome en Darwin. Merredin was een spoorwegkruispunt waarlangs van overal gewonden konden worden aangevoerd. Het lag ver genoeg landinwaarts zodat Japanse vliegtuigen er niet konden geraken zonder bij te tanken. De RAAF vestigde een voorraaddepot in Meredin. Er werd ook een militair hospitaal en een communicatiebasis gebouwd. Na de oorlog werden het hospitaal een tijdje gebruikt als jongerencentrum en als aboriginesreservaat. In 2007 maakte de National Trust een historische site van het hospitaal.
De Merredin Road Board werd in 1961 vervangen door de Shire of Merredin. De Eastern Goldfields Railway (Perth-Kalgoorlie) werd in 1966 verbreed tot de standaardmaat en Merredin kreeg een nieuw spoorwegstation. Het oude station werd een spoorwegmuseum. Alle nevenlijnen bleven smalspoor. Daarom werden er nieuwe graanopslag- en overslagfaciliteiten gebouwd. Tegen 1969 werden alle stoomlocomotieven vervangen door diesellocomotieven en ging de stoomlocomotievendepot toe.
Kaart (cartografie) - Merredin
Kaart (cartografie)
Land (geografie) - Australië (land)
 |
 |
| Vlag van Australië | |
De oorspronkelijke bewoners van Australië zijn de Aboriginals. Het land werd door hen al enkele tienduizenden jaren bewoond voor de immigratie uit Europea begon. Nadat Willem Jansz Australië in 1606 opmerkte, duurde het nog tot 1770 voor de oostkust gekoloniseerd werd door de Britten, die het eiland in eerste instantie als strafkolonie gebruikten. Van 1650 tot 1817 heette het hele continent Nieuw Holland, alleen de namen Arnhemland, Nieuw-Zeeland en Tasmanië herinneren nu nog aan de Nederlandse ontdekkingsreizen in dit gebied. New South Wales was in 1788 de eerste kolonie en in de 19e eeuw volgden nog vijf andere koloniën, de voorlopers van de huidige Australische staten. Op 1 januari 1901 voegden de zes koloniën zich samen tot één federatie en werd het - hoewel nog niet volledig - onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Australië ontleent zijn soevereiniteit aan het zogenoemde settled colony principle dat bepaalt dat het land vreedzaam werd gekoloniseerd.
Valuta / Taal
| ISO | Valuta | Symbool | Significant cijfer |
|---|---|---|---|
| AUD | Australische dollar (Australian dollar) | $ | 2 |
| ISO | Taal |
|---|---|
| EN | Engels (English language) |